Ne hikmettir bilmiyoruz. Ama insanlar bir araya geldikleri zaman özellikle sohbet ettiklerinde ve özellikle sıra dini konulara geldiğinde oradaki herkes Gazali, Şafii veya Ahmed Bin Hambelleşiyor. Hem de hiç sıkılmadan ahkam kesiyor, fetva veriyor.
Bazen de sınırı çok aşıp yahu kardeşim; bu İmam-ı Gazali neden falanca kitabında şöyle demiş, şöyle dese daha iyi olmazmıydı veya bir başka ukala da doğru söylüyorsun falanca veli defalarca sohbetinde şöyle demiş, bence o öyle değilde şöyle, şöyle daha iyi olmazmıydı diyor. Konuşuyor, fetvalar veriyor.
Hemen hatırlatalım. Yukarda anlatmaya çalıştığımız manzara esefle belirtelimki müslüman, hatta kendilerince aydın müslüman geçinenlerin manzarasıdır. Halkımızın emin olun çoğu işte bu tip müslümandır. İnsanımız öyle bir hale gelmişki veya getirilmişki onları, müslümanlar içine katıp, bunlar müslümandır demek için çok tavizkar veya çok hoş görülü olmak gerekiyor.
Ama haram belli, helal bellidir. Nerede hoş görülü olmak, nerede tavizsiz olmak gerektiği açıkça gösterilmiştir. Allah'a şükür ki müslümanların çoğu itikadi olarak sağlam olmasının yanı sıra yukarıda da belirttiğimiz gibi müslümanlar, dini bir hobi gibi gördüğü, arada bir muhabbet olsun diye konuşulan şey sandığı için herkesin kendini işin ehli sanabilmesinden kaynaklanıyor. Aman Allah'ım! Ne kadar korkunç ki insanlar artık dini, hemde İslam dinini hobi, yan uğraşı olarak görüyor.
Din onlara göre o kadar önemsiz ki kendisinin konuşamıyacağına inanmadığı kadar da küçük, lüks bir mağazada kompleksinden alacağı şeyi isteyemeyecek kadar kompleksli ve kendini beğenmeyen insan, Allah ve din konusunda alimlerin karşısında cır cır cırlıyor. Okulda çok iyi bildiği konuyu bile anlatamayacak kadar, kendine, ilmine saygısını ve güvenini yitirmiş öğrenci din konusunda hemen bilginleşiyor. Emin olun bu, islamı küçük görmektir. Hatta kendinden küçük...