Üşüyorum bu gece,
Ölümü hiç hissetmediğim kadar,
Yakın hissediyorum kendime.
Azrail'in soğuk nefesi her an ensemde.
Sırası gelenler bir bir giderken,
Ben de usulca sonumu bekliyorum.
Bir gün hepimiz öleceğiz biliyorum.
Ne başlangıcı ne de bitişi belli bu yolun.
Bazen kısa bazen uzun...
Ben de sonuma doğru yol alıyorum.
Bu son geldiğinde,
Kimin gücü yeter ertelemeye?
Arkanda bıraktıklarının ağır yaralar açılmış yüreklerinde.
Ama tek başına kalırsın bir avuç toprak içinde.
Bak! Şimdi ne kalmış elinde?
Hayattayken edindiğin mal, şöhret fayda etmez,
Yalnız aciz bedenin kalır geride.
Ve yakınlarında bıraktığın can yakan izler...
Onlar da gün geçtikçe unutulur merak etme.
Kimsenin kimseye faydası yok bu yolda
Mezarda da mahşerde de bir başınasın.
Yanına aldığın sevap ve günahlarınla...
Zeynep BAŞESKİ
.jpg)
