Rabbimiz ömür verirse bir Kurban Bayramını daha idrak edeceğiz. Allah’ın (c.c.) kendilerine kurban kesecek kadar ikramda bulunup zenginlik verdiği müminler, kurban kesmek suretiyle hem Allah’ın rızasını, hoşnutluğunu kazanacaklar, hem de bu vesileyle ihtiyaç sahiplerine ulaştıracaklardır.
Bir gerçeği iyi bilmek ve idrak etmek lazım ki, Rabbimizin bizim ibadetlerimize ihtiyacı olmadığı gibi kestiğimiz hayvanların etlerine de ihtiyacı yoktur. Dolayısıyla bu bayramlar, kullarına sonsuz iyilik, ikram ve ihsan sahibi olan Rabbimizin imtihan formatında yine iyilik yapmasından başka bir şey değildir.
Elbette Kurban Bayramı’nın varlığından amaç sadece fakirlerin ete ulaşması değildir, zira İslam’ın emirlerinin her zaman iki cephesi vardır ki birisi kişinin nefsinin ıslahına yönelik iken diğeri ise toplumun huzur ve ıslahına yöneliktir. Kurban kesen bir zengin nefsinin birçok hastalığına mani olurken, zekât ve sadakada olduğu gibi toplumsal olarak da zengin fakir arasındaki uçurumun derinleşmesine mani olur. Yani bu ibadeti onun yaşadığı toplumda var olan fakirleri hatırlaması ve unutmamasına vesile olur. Özellikle çağımızın en büyük hastalığı olan zenginle fakirin mahalle- sokak- siteler gibi her yerde ayrışması ve artık birbirini göremez hale gelmesi yani gettolaşma ve yalnızlaşma eğilimi için İslam’ın birçok emirleri en güzel ilaç hükmündedir. Nitekim aşağıdaki hadis-i şerif tam da bunu hatırlatmaktadır.
“Mü’minler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar.” (Buhârî, Edeb 27; Müslim, Birr 66)
Bu konuda bir parantez açarak söylemek isterim ki, her zaman olduğu gibi çağdaşlık gururu ile kendince kurban ibadetini bir vahşet olarak gören ve aslında sadece cehaletini sergileyen, karnı tok ama beyni ve aklı yokları hiç kaale almamak gerekir. Zira bu imtihan dünyasında kıyamete kadar hakkın karşısın...
Yazının tamamını dergimizden okuyabilirsiniz.
.jpg)
