“Acı ve Tahammül” adlı eserinizden hareketle, niçin acı ve tahammül konusunu seçtiniz? Çalışmanızda “zorlanan insan” kurgusu var, ne anlamalıyız? Bu insanî hallerin içeriğinde neler var?
Her insan gerek kalıtım gerek çevrenin etkisiyle diğer insanlardan farklı ve biricik özelliğe sahiptir diyebiliriz. İstidat ve kabiliyetlerimizle şekillendiğimiz, biyo-psiko-sosyal bir varlığız yani. Bu sürekli gelişim ve oluşum sürecimizde hayata bakışımız ve hayatı algılayışımız da bireyselleşir. Şunu söylemeye çalışıyorum, hayat zorluklarla doludur ve her yaşantı ve deneyim bizlere aynı etkiyi yapmaz, sonuçta da aynı tepkiyi vermeyiz. Kimimiz için ruhsal anlamda fazla etki oluşturmayan aynı olaya, bir diğerimiz bambaşka tepkiler verebilir. Hayatın zorluklarıyla karşılaştığımızda bu bir imtihandır, iman ediyorsam buna katlanmam, tahammül etmem, sızlanmamam, şikâyet etmemem gerekir diye düşünürüz ancak iç dünyamızda neler oluyor, bilincimizde ne fırtınalar kopuyor acaba?
Gerek kendi yaşantılarım gerek çevremde yaşanan ve bizzat şahit olduğum dramatik ve travmatik hadiseler bu konuyu çalışmak istememde çok etkili oldu. Yüksek lisans tez konumu belirlemeye çalışırken, sabır olgusunu çalışmak istediğimi söylediğimde danışman hocam, “Bu konuyu doktoranda çalışırsın oğlum, henüz o kadar olgun değilsin!” demişti. Çok haklıymış, hocam doktoramı bitirdim ancak kendimi bu konuda hâlâ olgun hissetmiyorum diyebilirim. Ama konuya alışılagelmişin dışında ve farklı bir pencereden baktığıma ve bunu başardığıma inanıyorum.
Şöyle düşünelim: Hayat öngörülemez ve kestirilemez zorluklarla dolu. Zorlanan insan duygusal ve bilişsel yönden huzura kavuşmak için yardım çığlıkları atar bu süreçte. Bunlar genelde sessiz çığlıklardır ve dinî veya din dışı argümanlara başvurur insan. Ancak ister dinî, ister din dışı arayışa girişsin, sabır sürecinde bazı tiplere bürünür veya bazı halleri yaşar. Haller dedik, bunlara “sabra yolculuğun beş hâli” diyebiliriz. Dikkat edelim, bura...
Yazının tamamını dergimizden okuyabilirsiniz.
.jpg)
