Bugün, her biri bir felsefe unsuru dahi sayılamayacak şımarıklıklar mantık ve düşünce süzgecinden geçmeden, akıllı canlı olan insanın, akılsız söylemleri olarak piyasada dolaşıyor. Bir absürtlük ajandası haline geldi ortalık. Batı’nın Orta Çağ’daki, kendi dinlerinin bilim-dinle olan çelişkilerini, 21.yüzyılda İslam’a uyarlamaya kalkan cahil bir mottoya dönüştürdüler. Hiç Tevrat ya da İncil yakıldığını görmedim, görmeyeyim de… Laik, seküler, sosyal devlet olgularıyla kendilerini dünyaya tanıtan bazı devletlerde Kur’an yakılmaya başlandı. Neden acaba? Tüm bu inançsızlık ve şımarıklıkların temelinde Müslümanların kendi dertlerini anlatamamalarının, İslam’ı layıkıyla temsil edememelerinin, kendi birikim ve geçmişlerini iyi bilmemelerinin de dolaylı bir rolü var. Yani dünya konjonktürüne kendi ağırlıklarını bir hak ediş olarak ortaya koyamamaları diyelim buna. Hoş, bilim denen şey bugün, tüm devletlerin birbirine galebe çalmak için kullandığı bir koçbaşı ve artık Batı, müstakil bir kutup ya da sıklet merkezi olmaktan çoktan çıkmaya başladı. Üstelik kendi gözünde kendi itibarını kaybeden gelişmelere de gebe…
Bilim tarihi açısından, bilim insanlığın ortak birikimi ve Müslümanlar, Yunan filozoflarından aldıkları metot ve kırıntıları dahi kaynak göstererek aktardılar. Bugünkü Batı ise kendi geçmişinde Endülüslü Müslümanlardan aldıkları devasa ilmî birikimleri kendi bilimsel çalışmalarıyışmış gibi pervasızca kullandılar. Bu konuları okumayan Müslümanlar ise son 150-200 yılın fotoğrafını çekip hiç hak etmedikleri bir kompleks içinde yaşıyor ve düşünüyorlar. Oysa senin sermayenle adam olmuş Batılı… Üstelik hiçbir toplum, kendi kültürünün diğer kültürler karşısında hafife alınmasını istemez. Hem medeniyet hem kültür olarak hiçbir toplum kendi değerlerini ve birikimlerini küçümsemez. Gelinen noktada ise başka toplumların inanç sorunlarını dahi iğrenç bir ezberle kendi akaid dünyasına uygulamaya kalkan inanç adına aciz topluluklar türedi. İslam her...
Yazının tamamını dergimizden okuyabilirsiniz.
.jpg)
